انا القَطر اللى ف الساقيه
عشان أمشى
لابد العَصبه تعمينى
وتبعد عن عيونى النور
وتحرمنى
اشوف المَد ف الشريان
وانا القُطر اللى ف الدايره
عشان أطوى
لابد الرقص يخْوتنى
ويقنع عقربين بالدور
يقطعنى
مابين اللف والدوان
وانا إن قلت يوم ملّيت
وحبيت مره أتمرد
واقول الطرحه دى كدّى
واورينى
سنابل رييّ فرح غيطان
وانا لو قلت يوم حنيت
وحبيت مره أتنهد
واشوف اللى ف هوى فُلكى
فى ضمة صُلح متعانقين
باشيل العَصبه عن عينى
وبأطلب هُدنه وتجينى
واوقف خَيلْة الدوران
أشوف نفسى
قماشة هَلهله هامده
ودقة قلبها خامده
صابتها الهُدنه بالغثيان